کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
تاثیر هشت هفته تمرین تداومی دویدن بر برخی از شاخص های آسیب دستگاه ادراری ناشی از یک جلسه فعالیت حاد
7
20
FA
حمید
دانشمندی
انشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه اصفهان
daneshmandihamid@rocketmail.com
عفت
بمبئی چی
عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان
نادر
رهنما
دانشیار دانشگاه اصفهان
چکیده هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تداومی دویدن بر برخی نشانگرهای کارکردی کلیه بعد از یک جلسه فعالیت حاد بود. در این تحقیق 20 مرد سالم غیر فعال (سن:50/2±95/23 سال، وزن: 46/6±85/73 کیلوگرم و قد: 75/4±174 سانتی متر) شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. در ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد ( 200 متر راه رفتن، 600 متر دویدن با 60 درصد HRR، 1500 متر دویدن با 85 درصد HRR، 600 متر دویدن با 60 درصد HRR و 200 متر راه رفتن ) نمونه گیری ادرار به منظور تعیین میزان هماچوری، پروتئینوری ، دفع کراتینین و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین انجام شد و سپس آزمودنی های گروه تجربی برای مدت هشت هفته و هفته ی سه جلسه به تمرینات تداومی دویدن پرداختند، اما آزمودنی های گروه کنترل در این مدت تحت هیچ برنامه ی تمرینی قرار نگرفتند. بعد از مدت هشت هفته، مجدداً نمونه گیری ادرار قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد جهت اندازه گیری متغیرها گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون فریدمن، تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و t مستقل در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق در میزان هماچوری، پروتئینوری و نسبت دفع پروتئین به کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد افزایش نشان داد ( 05/0 >p ). ازطرفی نتایج تحقیق کاهش معناداری در میزان هماچوری، پروتئینوری، دفع کراتینین و نسبت دفع پروتئین به کراتینین ناشی از یک جلسه حاد در گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین تداومی دویدن نشان داد ( 05/0 P< ). همچنین تفاوت معناداری در میزان هماچوری، پروتئینوری و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین ناشی از یک جلسه حاد پس از 8 هفته تمرین تداومی دویدن بین دو گروه مشاهده شد (05/0 P< ). از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که هشت هفته تمرین تداومی دویدن احتمالا سبب ایجاد سازگاری و کاهش میزان هماچوری، دفع پروتئین، کراتینین و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد می شود.
تمرین تداومی دویدن,هماچوری,پروتئینوری,دفع کراتینین,نسبت دفع پروتئین به کراتینین,فعالیت حاد
https://www.olympic-journal.ir/article_6704.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6704_c4cfbff7f4b501cb4bd0b5693fd904ef.pdf
کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
تأثیر نواخت شبانه روزی بر تغییرات برخی از عوامل انعقادی، ضد انعقادی و قلبی تنفسی بعد از یک جلسه فعالیت فزاینده ورزشی
21
30
FA
مریم
کوشکی جهرمی
استادیار دانشگاه شیراز
koushkie53@yahoo.com
شمس الدین
رحیمی زاده
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه شیراز
محمد مهدی
محب زاده
متخصص علوم دانشگاهی
اسماعیل
رحیمی زاده
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه شهید چمران اهواز
هدف تحقیق حاضر، مقایسه بیشینه اکسیژن مصرفی (VO<sub>2</sub> max) و تغییر ات عوامل انعقادی شامل فیبرینوژن، پلاکت، [1]PDW، MPV[2] و P-LCR[3] عامل ضد انعقادی پروتئین C بر اثر یک جلسه تمرین فزاینده ورزشی در دو نوبت صبح و عصر بود. نمونه آماری تحقیق 15نفر از ورزشکارانی با حداقل 5 سال سابقه تمرینات منظم ورزشی (سن: 2/1±19 سال، قد: 2/5±1/172سانتی متر، (وزن: 5/7±8/66کیلوگرم) بودند که به طور تصادفی از بین دانشجویان داوطلب و دارای شرایط تحقیق انتخاب شدند. اندازه گیری ها در دو نوبت صبح (ساعت 6 صبح) و عصر (ساعت 6 عصر) انجام شد. برنامه تمرینی شامل آزمون ورزشی بیشینه بروس بود. در زمان صبح و عصر (با فاصله دو روز) ابتدا خونگیری قبل از آزمون انجام شد و بعد از نیم ساعت آزمودنی ها بر روی نوارگردان آزمون آزمون بروس را اجرا کردند، و بلافاصله بعد از آزمون خونگیری دوم صورت گرفت. همزمان با پایان آزمون ضربان قلب و VO<sub>2</sub>max ثبت گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در بعد از ظهر در مقایسه با صبح تغییر میزان MPV، پروتئین C و P-LCR و در هنگام صبح در مقایسه با بعد از ظهر تغییر میزان پلاکت بعد از تمرین ورزشی افزایش معنی داری نشان داد (p≤0.05). VO<sub>2</sub>max ، تغییر ضربان قلب و فیبرینوژن در دو نوبت صبح و عصر تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05). به طور خلاصه میتوان پیشنهاد کرد اگرچه عملکرد ورزشی در زمان صبح و عصر تفاوت معنی داری ندارد ولی به دلیل برتری فاکتورهای ضد انعقادی در عصر و فاکتورهای انعقادی در صبح، ورزش کردن در زمان عصر نسبت به صبح توصیه می گردد. <br clear="all" /> [1] Platelet Distribution Width [2] Mean Platelet Volume [3] Platelet Large Cell Ration
نواخت شبانه روزی,پروتئین C,فیبرینوژن,پلاکت
https://www.olympic-journal.ir/article_6726.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6726_8655bbdd800896514ee5d86205c9f305.pdf
کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی با ترتیب های حرکتی متفاوت بر سطوح سرمی اینترلوکین -6 و پروتئین واکنشگر C در زنان دارای اضافه وزن
31
43
FA
داریوش
شیخ اسلامی
استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه کردستان
dvatani2000@yahoo.com
فریبا
فلاحی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه کردستان
یکی از روش هایی که به منظور دستکاری تمرینات مقاومتی مورد استفاده قرار می گیرد ، تغییر در توالی انجام فعالیت است.هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین مقاومتی با ترتیب های حرکتی متفاوت بر سطوح سرمی IL-6 و CRP زنان دارای اضافه وزن بود. به همین منظور 31 دانشجوی دارای اضافه وزن انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه: تجربی 1 (10 نفر)،تجربی 2 (11نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین مقاومتی شامل 6 هفته (3 جلسه در هفته) بود. IL-6 و hs-CRP قبل و پس از دورهی مرینی اندازهگیری شدند. یافته های تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد سطوح IL-6 بین سه گروه تفاوت معناداری نداشت، اما در مقادیر CRP گروه تجربی2 ، کاهش معناداری در مقایسه با گروه تجربی یک (006/0p=) و گروه کنترل (016/0p=) دیده شد. در کل یافتههای حاضر نشان داد بزرگی یا کوچکی عضلات مورد استفاده در ابتدای تمرین، تاثیری بر پاسخ IL-6 ندارد، اما CRP در شرایطی که تمرین با عضلات کوچک شروع شد، به دنبال شش هفته کاهش یافت.
ترتیب تمرین,عوامل التهابی,اضافه وزن
https://www.olympic-journal.ir/article_6727.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6727_61caaf8d303c49545217843f4477be41.pdf
کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
پاسخهای فشارخون، ضربان قلب و حاصلضرب دوگانه پس از فعالیت مقاومتی اندامهای فوقانی، تحتانی و کل بدن
45
58
FA
حمید
محبی
استاد فیزیولوژی ورزش دانشگاه گیلان
mohebbi_h@yahoo.com
هادی
روحالنی
دانشجوی دکتری فیزیولوزی دانشگاه گیلان
احمد
قیاسی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش
هدف مطالعه حاضر بررسی پاسخهای فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصلضرب دوگانه در طول دورۀ ریکاوری پس از فعالیت مقاومتی با قسمتهای مختلف بدن میباشد. 12 مرد غیر ورزشکار سالم (سن 4/1±7/23 سال، قد 0/4±4/176سانتیمتر و وزن 5/8±1/68 کیلوگرم) به طور تصادفی در سه جلسه فعالیت مقاومتی اندامهای فوقانی، اندامهای تحتانی و کل بدن، و همچنین یک جلسۀ کنترل بدون فعالیت شرکت کردند. آزمودنیها در جلسات فعالیت مقاومتی 4 حرکت با شدت 65 درصد یک تکرار بیشینه، سه ست، 10 تکرار در هر ست و 2 دقیقه استراحت بین ستها و حرکات انجام دادند. فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصلضرب دوگانه پیش از فعالیت و هر 15 دقیقه و به مدت 60 دقیقه پس از فعالیت اندازهگیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر (گروه × زمان) و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0≥p استفاده شد. پس از جلسات فعالیت مقاومتی فشارخون سیستولی به مدت 60 دقیقه به طور معنیداری کاهش یافت در حالیکه در فشارخون دیاستولی تفاوت معنیداری مشاهده نشد. ضربان قلب در تمام مدت اندازهگیری پس از فعالیت مقاومتی اندامهای فوقانی و اندامهای تحتانی و تا دقیقۀ 45 پس از فعالیت مقاومتی کل بدن به طور معنیداری افزایش یافت. افزایش معنیدار در حاصلضرب دوگانه تا دقیقۀ 15 پس از فعالیت مقاومتی اندامهای تحتانی و تا دقیقۀ 30 پس از فعالیت مقاومتی اندامهای فوقانی و کل بدن مشاهده گردید. همچنین بین فعالیتهای مقاومتی، تفاوتی در فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و حاصلضرب دوگانه پیش و پس از فعالیت مشاهده نشد. از یافتههای این پژوهش چنین نتیجهگیری میشود که فعالیت مقاومتی اندامهای فوقانی، اندامهای تحتانی و کل بدن باعث وقوع هیپوتنشن با مدت و مقدار مشابه پس از فعالیت میشوند.
فعالیت مقاومتی,فشارخون,ضربان قلب,حاصلضرب دوگانه
https://www.olympic-journal.ir/article_6728.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6728_f2a506f706612b76095ffdb9b79649a8.pdf
کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
بررسی مصرف مکمل های غذایی در میان کشتی گیران نخبه ایران
59
73
FA
رامین
امیر ساسان
دانشیار فیزیولوژی و تغذیه ورزشی دانشگاه تبریز
amirsasan@tabrizu.ac.ir
وحید
ساری صراف
استادیار فیزیولوژی ورزشی دانشگاه تبریز
sarraf@tabrizu.ac.ir
محمد
جهانگیری
دانشجوی دکترای رفتار حرکتی دانشگاه رازی کرمانشاه
هدف از این تحقیق بررسی مصرف مکمل های غذایی در میان کشتی گیران نخبه ایران بود. به منظور کسب اطلاعاتی درباره دلایل و نوع مکمل مصرفی , الگوی مصرف, منابع پیشنهاد دهنده, منابع جمع آوری اطلاعات, انگیزه های مصرف مکمل و راه های تهیه آن و عوامل موثر بر مصرف مکمل ونوع اطلاعات مورد علاقه کشتی گیران یک پرسشنامه هشت صفحه ای بین تمامی 180 کشتی گیر نخبه ای که در سال 89 و 90 در اردوهای تیم های ملی حاضر بودند توزیع گردید. داده ها در قالب فراوانی و درصد فراوانی محاسبه شد.. نتایج نشان داد که 42% کشتی گیران به طور منظم مکمل مصرف می کردند. عمده ترین مکمل های مصرفی مکمل های پروتئینی و ویتامینی بودند. اکثر کشتی گیران (71%) اغلب در طول فصل تمرین و مسابقه از مکمل استفاده می کردند. ورزشکاران هم تیمی و مربیان عمده ترین منابع پیشنهاد دهنده مکمل بودند. بهبود عملکرد اصلی ترین دلیل مکمل گیری بود. مهم ترین عامل تاثیر گذار در انتخاب مکمل توصیه ورزشکاران بود. مهم ترین شیوه تهیه مکمل از طریق داروخانه بود. نتایج تحقیق بیانگر نیاز به آموزش تغذیه ای در بین کشتی گیران است.
تغذیه,مکمل غذایی,کشتی گیران نخبه ایران,شیوع
https://www.olympic-journal.ir/article_6729.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6729_8bcaa31add2ddfc219a64ee824c939ff.pdf
کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
اثر حاد فعالیت هوازی، حرکات ثبات مرکزی و کشش ایستا بر عملکرد تیراندازان نخبه زن
75
88
FA
زینب
گرامیان
ارشناس ارشد دانشگاه الزهراء
unsport@gmail.com
حمید
رجبی
دانشیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی
hrajabi@hotmail.com
هدف از این پژوهش بررسی آثار حاد فعالیت هوازی، حرکات ثبات مرکزی و کشش ایستا بر برخی شاخص های عملکردی تیراندازان نخبه زنبود. بدین منظور شانزده تیرانداز زن(سن6/3±0/25سال، وزن0/10±0/67کیلوگرم، قد 1/5±2/165سانتیمتر، سابقه تیراندازی 9/0±5/1سال و رکورد 4/4±1/367)در مطالعه شرکت کردند که به طور تصادفی به چهار گروه کشش: پنج دقیقه کشش ایستا کل بدن، هوازی: پنج دقیقه فعالیت هوازی با حرکات و قواعد رشته ایروبیک، ثبات مرکزی: پنج دقیقه حرکات ثبات مرکزی روی زمین، و کنترل تقسیم شدند. طرح پژوهش با یک گروه با قرار گیری در چهار برنامه فعالیت به صورت متقاطع در دو روز متوالی بود. پس از پایان هر برنامه، تیراندازان۲0شلیک با تپانچه بادی، انجام می دادند. عملکرد تیراندازان با آنالیزور تیراندازی اسکات آنالیز می شد. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش با روش آنوا با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD نشان داد، رکورد گروه هوازی، بطور معناداری از سایر گروه ها بالاتر بود(040/0(p=. تجمع تیر نیز در گروه هوازی بالاتر از دیگر گروه ها بود اما این اختلاف تنها با دو گروه کششی(030/0(p= و ثبات مرکزی(008/0(p=، معنادار بود. میزان ثبات در مرکز هدف تفاوت معناداری را میان گروه هوازی با دو گروه کششی(039/0(p= و کنترل(005/0(p= نشان داد، اما تفاوت میان چهار گروه در نوسانات سر سلاح، معنادار نبود. در نهایت یافته های این پژوهش بیان می دارد که انجام حرکات هوازی با شدت متوسط به گونه ای که هماهنگی عصبی عضلانی را تحریک نماید، می تواند عملکرد تیراندازی را بهبود بخشد.
تیراندازی,کشش ایستا,ثبات مرکزی,هوازی
https://www.olympic-journal.ir/article_6731.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6731_193bb1776afe29f93e9b1ba8b38c25fe.pdf
کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
تاثیر فعالیت هوازی تداومی در مقایسه با فعالیت هوازی تناوبی بر سروتونین سرمی و میزان درک فشار زنان ورزشکار
89
88
FA
رامین
امیر ساسان
دانشیار فیزیولوژی دانشگاه تبریز
amirsasan@tabrizu.ac.ir
سعید
نیکوخصلت
استادیار فیزیولوژی ورزش دانشگاه تبریز
آمنه
اسماعیلی
دانشجوی دکتری تربیت بدنی گرایش فیزیولوژی ورزش دانشگاه تبریز
هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر فعالیت هوازی تداومی در مقایسه با فعالیت هوازی تناوبی بر سروتونین سرمی و میزان درک فشار کار بر اساس مقیاس بورگ میباشد. 10دختر ورزشکار (سن 3/2± 9/22 سال، وزن 5/2± 8/53 کیلوگرم، شاخص تودهی بدنی 0/1± 6/20 کیلوگرم بر مجذور متر، درصد چربی 7/3±8/20 و حداکثر اکسیژن مصرفی 8/1±7/41 میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه) برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. نمونههای خون قبل و 10 دقیقه بعد از اجرای آزمون شامل 40 دقیقه فعالیت تناوبی یا تداومی از آزمودنیها گرفته شد. تحلیل آماری دادهها با استفاده از آزمون اندازهگیریهای مکرر نشان داد که تفاوت معنیداری بین مراحل مختلف نمونه گیری سروتونین سرمی وجود دارد(05/0=P). آزمون تعقیبی LSD برای مقایسه زوجها نشان داد که فعالیت هوازی تناوبی باعث افزایش معنیدار در سروتونین سرمی شده(028/0=P) ولی میزان سروتونین سرمی قبل و بعد از آزمون فعالیت هوازی تداومی تفاوت معنیداری نداشت(05/0<P). تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که در دامنه تغییرات سروتونین سرمی بین دو نوع فعالیت هوازی تداومی و تناوبی تفاوت معنیداری وجود ندارد(05/0<P). آزمون t همبسته نیز نشان داد که میزان درک فشار نیز در فعالیت هوازی تناوبی به طور معنیداری بیشتر از فعالیت هوازی تداومی بود(01/0=P). بنابراین به علت بالاتر بودن میزان افزایش سروتونین سرمی و بالاتر بودن میزان درک فشار در فعالیت تناوبی نسبت به فعالیت تداومی، به نظر میرسد در مطالعه حاضر میزان خستگی مرکزی در فعالیت تناوبی بیشتر از فعالیت تداومی میباشد.
سروتونین,میزان درک فشار,فعالیت هوازی تناوبی,فعالیت هوازی تداومی
https://www.olympic-journal.ir/article_6740.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6740_0bb16c50bb5574bb6d88dbfcbb72a27c.pdf
کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران
مطالعات المپیک
2717-4336
2717-4344
21
2
2013
08
23
تاثیر چاقی ناشی از مصرف غذای پرچرب و کاهش وزن ناشی از تمرینات استقامتی بر لپتین پلاسمایی موشهای نژاد C57BL/6
99
112
FA
حمید
محبی
استاد فییولوژی ورزش دانشگاه گیلان
mohebbi_h@yahoo.com
صادق
حسن نیا
استادیار زیست شناسی دانشگاه تربیت مدرس
هادی
روحانی
دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش گیلان
چکیده هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر چاقی ناشی از مصرف غذای پرچرب و کاهش وزن ناشی از تمرینات استقامتی با دو شدت متفاوت بر لپتین پلاسمای موشهای نژاد C57BL/6 بود. روش پژوهش: تعداد 30 سر موش C57BL/6 (3-4 هفتهای؛ 10-15 گرمی) در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. 24 سر به مدت 12 هفته از غذای پرچرب (60 درصد چربی) و 6 سر نیز از غذای معمولی (35 درصد چربی) تغذیه کردند. 6 سر موش چاق (گروه OB) و 6 سر موش غیرچاق (گروه NB) برای اندازهگیریهای پایه کشته شدند. 12 سر پس از دوره چاق شدن در دو گروه جداگانه تمرین با شدت بالا (گروه HI) و تمرین با شدت پائین (گروه LI) به مدت 12 هفته و هر هفته 5 جلسه بر روی تردمیل جوندگان تمرین کردند. گروه شدت پائین با سرعت 15 متر بر دقیقه و شیب 5 درصد (معادل 50 درصد VO<sub>2</sub>max) فعالیت دویدن را به مدت 60 دقیقه در هر جلسه انجام میدادند و گروه شدت بالا با سرعت 22 متر بر دقیقه و شیب 5 درصد (معادل 75 درصد VO<sub>2</sub>max) فعالیت دویدن را به مدت 41 دقیقه انجام دادند. 6 سر موش چاق (گروه OC) هم به عنوان گروه کنترل تا پایان تمرینات در قفس نگهداری شدند. وزن موشها به صورت هفتگی اندازهگیری و ثبت می شد. لپتین پلاسمایی موشها با استفاده از کیت مخصوص آن به روش الایزا مورد اندازهگیری قرار گرفت. یافتهها: افزایش میانگین وزن گروههایی که غذای پرچرب مصرف میکردند (OB، OC، HI و LI) نسبت به گروه NB از هفته پنجم اختلاف معنیداری داشت (05/0>p). کاهش وزن گروههای تمرینی از هفته 6 شروع به تمایز نسبت به گروه OC کرد و در هفته 8، این تمایز و کاهش وزن معنیدار شد (05/0>p). میزان کاهش وزن در گروه HI نسبت به گروه LI، در هفتههای 11 و 12 به طور معنیداری بیشتر بود (05/0>p). میانگین لپتین در گروه OB نسبت به گروه NB به میزان 24 درصد افزایش داشت (05/0>p). میانگین لپتین در گروه OC اندکی پائین تر از گروه NB بود اما میزان کاهش آن نسبت به گروه OB در حدود 27 درصد بود (05/0>p). مقدار نسبی لپتین به ازای هر گرم وزن بدن در سه گروه OC، HI و LI مشابه یکدیگر بود اما کمتر از مقدار آن در دو گروه دیگر بود. نتیجه گیری: اگر چه غلظت لپتین خون با شاخص های چاقی مانند BMI، درصد چربی بدن و کل توده چربی بدن در انسان و حیوانات ارتباط دارد و به نظر میرسد در مطالعه حاضر، کاهش غلظت لپتین در گروههای تمرینی در اثر کاهش وزن باشد؛ با این حال، نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد میکند که مصرف غذای پرچرب (مستقل از افزایش وزن) نیز در افزایش لپتین نقش دارد.
چاقی,مصرف غذای پرچرب,لپتین,تمرینات استقامتی
https://www.olympic-journal.ir/article_6744.html
https://www.olympic-journal.ir/article_6744_934902b35826745ca9a2a50715f0731a.pdf