@article { author = {Abalmaleki, Abbas and Motamedi, Pejhman and Anbaryan, Mehrdad and Rajabi, Hamid}, title = {The Effect of Type and Intensity of Voluntary Contractions on some of Vertical Jump's Electrophysiological Variables in Track and Field Athletes}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {7-18}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {The purpose of this study was to determine the effect of type and intensity of voluntary contractions on some of vertical jump's electrophysiological variables. The subjects were 12 trained track and field athletes. The subjects performed one set of dynamic or isometric half-squat using maximal (MD= Maximal Dynamic half-squat, MI= Maximal Isometric half-squat for 7 seconds), submaximal (SD= Submaximal Dynamic half-squat, SI= Submaximal Isometric half-squat for 4 seconds), and a control (C) warm up condition on randomized separating conditions over the course of different 5 days. After a 5 minutes post-protocols, the subjects completed a vertical jump test (VJ). The electromyographic (EMG) activity of quadriceps (Qc) and hamstring (H) were recorded during the concentric phase of the jumps. A one way ANOVA with repeated measures on the one factor was used to analyze the data. The results of this study indicated that the vertical jump height had improved significantly (p ≤ 0.05) after MD (10.58%), SD (10.53%), and SI (7.79%)protocols compared to C. No significant differences were found among the repeated measures in Qc and H activity (p > 0.05). It is concluded that the use of a specific warmup that includes half-squats, performed with submaximal to maximal intensity, improves VJ performance that seems to be more related to the intramuscular changes.}, keywords = {Countermovement Vertical Jump,EMG Activity,Postactivation Potentiation,Voluntary Contraction}, title_fa = {اثر نوع و شدت انقبا ضهای ارادی بر برخی متغیرهای الکتروفیزیولوژیایی پرش عمودی ورزشکاران دو و میدانی}, abstract_fa = {هدف از این پژوهش عبارت است از تعیین اثر نوع و شدت انقبا ضهاى ارادى بر برخى متغیرهاى الکتروفیزیولوژیایى پرش عمودى. آزمودن ىهاى این پژوهش دوازده ورزشکار تمری نکردة دو و میدانى بودند 4 سال) /08±1/ 67 کیلوگرم، پیشینة تمرین: 5 /15±3/ 1 متر، وزن: 79 /75±0/ 23 سال، قد: 06 /83±1/ (سن: 19 که در پنج روز متفاوت، تصادفی یکى از پنج پروتکل گر مکردن (گروه کنترل)، گر مکردن و اجرای نی ماسکوات 1)، گر مکردن و اجرای یک نوبت سه تکراری نی ماسکوات پویای زیربیشینه ( 75 تا 80 درصد MR) پویای بیشینه 1)، گر مکردن و اجرای یک نوبت چهار ثانی های نی ماسکوات ایستای بیشینه، گر مکردن و اجرای یک نوبت MR هفت ثانی های نی ماسکوات ایستای زیربیشینه ( 75 تا 80 درصد بیشینه) را اجرا کردند. پنج دقیقه پس از اجرای هر گرو ههاى عضلانى (EMG) پروتکل، از آزمودن ىها آزمون پرش عمودى به عمل آمد و فعالیت الکترومایوگرافى به ثبت رسید. پس (MVC) چهارسر و همسترینگ در مرحلة درو نگرای پرش و در هنگام حداکثر انقباض ارادى متغیر پژوهش از آن استخراج شد. براى تجزیه و تحلیل داد هها از تحلیل RMS/MVC شاخص ،EMG از ثبت واریانس با انداز ههاى تکرارى استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد ارتفاع پرش پس از انجام پروتک لهاى 10 درصد) و نی ماسکوات ایستای / 10 درصد)، نی ماسکوات پویای زیربیشینه ( 53 / نی م اسکوات پویای بیشینه ( 58 در حالی .(P≤0/ 7درصد) نسبت به ارتفاع پرش گروه کنترل به طور معنادارى افزایش یافت ( 05 / زیربیشینه ( 79 که هیچ تفاوت معنادار آمار ىای بین انداز هگیر ىهاى تکرارى در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسر و بنابراین، با استفاده از گر مکردن ویژه شامل نی ماسکوات با شد تهاى بیشینه .(P > 0/ همسترینگ یافت نشد ( 05 و زیربیشینه نسبت به گر مکردن معمول م ىتوان عملکرد پرش عمودى متعاقب را بهبود بخشید که به نظر م ىرسد بیشتر مربوط به تغییرات درون عضلانى باشد.}, keywords_fa = {انقباض ارادى,نیرومندسازى پ سفعالى,فعالیت الکترومایوگرافى عضله,حداکثر پرش عمودى}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7524.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7524_e31c31ced34db5eff6fb2dab7420fd30.pdf} } @article { author = {Jafari, A and Aghaei, M and Sari Sarraf, V}, title = {Effect of a Single-Session Exhaustive Training Following 14-day Coenzyme Q10 Supplementation on Plasma lactate and Serum Total Creatine Kinase in elite Male Rock Climbers}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {19-30}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {The aim of this study was to determining the effect of onesession exhausting training and 14-day Coenzyme Q10 supplementation on plasma lactate and serum total creatine kinase (CK) response in elite male rock climbers. Eighteen elite male rock climbers (aged 21±3 years, and body fat 6±2 % and VO2max 52±4) in a randomized and double-blind design were allocated in two equal groups: supplement group (n=10, Coenzyme Q10: 2.5 mg/kg/day) and placebo group (n=10, Dextrose: 2.5 mg/kg/day). After supplementation period, all subjects were participated in an exhausting rock climbing training. Blood samples obtained before the Q10 supplementation along with immediately before and after the protocol, respectively. Plasma lactate and serum total creatine kinase were determined by automatic analyzers. Data were analyzed by repeated measure ANOVA, Bonferroni and independent t test at α≤0.05.The results show that short-term Coenzyme Q10 supplementation has no significant effect (P>0.05) on Basal param-eters. However, plasma lactate and serum total CK were significantly increased (P<0.05) after the training protocol. Nevertheless, the exhausting exercise-induced increase in plasma lactate and serum creatine in supplement group was less than in placebo group (P<0.05). Based on the results, it can be concluded that 14-day Coenzyme Q10 supplementation can reduce exhausting exercise-induced lactate and creatine kinase response (Metabolic and Mechanical indices) in elite male Lead rock climbers.}, keywords = {Coenzyme Q10,lactate,Rock Climbing Training,Total Creatine Kinase}, title_fa = {تأثیر یک جلسه تمرین وامانده ساز متعاقب چهارده روز مکمل سازى کوآنزیم بر لاکتات پلاسما و کراتین کیناز تام Q10 سرمى مردان سنگ نورد نخبه}, abstract_fa = {تحقیق حاضر به منظور تعیین تأثیر مکمل سازى کوتاه مدت کوآنزیم Q10 بر لاکتات پلاسما و کراتین کیناز تام سرمى مردان سنگ نورد نخبه پس از یک جلسه تمرین سنگ نوردى وامانده ساز انجام شد. هیجده مرد سنگ نورد 52 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) ± 6٪ و اکسیژن مصرفى بیشینه: 4 ± 21 سال، درصد چربى: 2 ± نخبه و داوطلب (سن: 3 2/5 میلی گرم به ازاى هر :Q به صورت تصادفى و دوسویة کور در دو گروه ده نفرى همگن مکمل (کوآنزیم 10 2 میلی گرم به ازاى هر کیلوگرم وزن بدن در روز) جایگزین / کیلوگرم وزن بدن در روز) و شبه دارو (دکستروز: 5 شدند. همة آزمودنى ها پس از چهارده روز مکمل سازى در قرارداد تمرینى سنگ نوردى وامانده ساز شرکت کردند. نمونة خونى اولیه، قبل از شروع مکمل سازى و نمونه هاى خونى دوم و سوم به ترتیب بلافاصله قبل و پس از قرارداد ورزشى گرفته شد. شاخص هاى لاکتات پلاسمایی و کراتین کیناز تام سرمى با دستگاه اتوانالایزر انداز ه گیرى شد. داده ها با استفاده از آزمون هاى تحلیل واریانس مکرر، تعقیبى بونفرونى و تى مستقل در سطح معنا دارى 5 در حالت پایه (قبل از فعالیت) بر Q درصد بررسى شد. نتایج حاکى است مصرف چهارده روزة کوآنزیم 10 از طرفى، تمرین سنگ نوردى باعث افزایش معنا دار .(P<0/ شاخص هاى مورد مطالعه تأثیر معنا دارى نداشت ( 05 با این حال، پاسخ افزایشى لاکتات پلاسمایی و کراتین کیناز سرمى گروه .(P<0/ لاکتات و کراتین کیناز گردید ( 05 بر .(P<0/ پس از انجام تمرین سنگ نوردى وامانده ساز کمتر از گروه شبه دارو بود ( 05 Q مکمل سازى کوآنزیم 10 موجبات کاهش Q اساس یافته هاى حاضر مى توان نتیجه گرفت مکمل سازى کوتاه مدت ( 14 روزه) کوآنزیم 10 لاکتات پلاسما و کراتین کیناز تام سرمى (شاخص هاى فشار سوخت وسازى و مکانیکى) را در مردان سنگ نورد نخبه پس از انجام تمرین سنگ نوردى سرطناب فراهم نماید.}, keywords_fa = {}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7556.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7556_e33b525f3eea07ed786dca1df5e692ea.pdf} } @article { author = {Jalali, Z and Dabidi Roshan, V and Ashrafi, J}, title = {Interactive Effects of Regular Endurance exercise and Plant Antioxidant Supplementation on Chronic Inflammation Caused by Induction of Nitric Oxide Synthase Inhibitors}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {31-45}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {For the study of interactive effects of endurance exercise and plant anti oxidant supplement on inflammatory markers, including vascular adhesive molecules (VCAM-1) and reactive protein with high sensitivity (HS-CRP) and antiinflammatory such as angiotensin converting enzyme inhibitors (ACE-I) in the hypertensive caused by induction of nitric oxide synthase inhibitors (iNOS), 48 mice randomly dividede into six groups: 1) basic, 2) sham, 3) iNOS 4) Ferula gummosa boiss 5) endurance 6) Ferula gummosa boiss+exercise. Groups 3 to 6, five sessions per week for eight weeks, 10 mg / kg dissolved iNOS were as the peritoneal. Group 5 and 6 endurance running exercise protocol on a treadmill with a speed of 15 to 20 meters per minutes 5 times a week for 8 weeks were performed.Group 4 and 6, 90 mg / kg 5 times a week using a solution of Ferula gummosa boiss gavage for 8 weeks and group 2 received saline with same conditions. The laboratory and statistical analysis revealed that induction of iNOS leads to hypertensive and reduced the angiotensin converting enzyme inhibitors ACE-I. Furthermore, hypertensive was associated with increase at vascular adhesive molecules (VCAM-1) and HS-CRP. The exercise protocols and Ferula gummosa boiss was only inhibit the harmful effects of hypertensive associated with induction of iNOS. However, using the combined method (endurance training+ Ferula gummosa boiss) can reverse the effects of basic and sham groups were compared. Based on these results, hypertensive is associated with vascular damage, and a combination of regular activity and ani-oxidative supplements can be used as a non-medical strategies to control and combat the effects of chronic hypertensive}, keywords = {Hypertensive,Adhesive Molecules,Endurance Training,Cardiovascular Events,Antioxidant}, title_fa = {اثر تعاملى تمرینات منظم استقامتى و مکمل آنتى اکسیدانت گیاهى بر التهاب مزمن ناشى از القاى مهارکنندة سنتتاز اکسید نیتریک}, abstract_fa = {براى مطالعة اثر تعاملى تمرینات استقامتى و مکمل آنتى اکسیدانت گیاهى بر شاخص هاى التهابى شامل ملکول و ضدالتهابى از قبیل مهارکنندة (HS-CRP) و پروتئین واکنشى با حساسیت بالا (VCAM- چسبان عروقى ( 1 48 سر ،(iNOS) در پرفشار خونى ناشى از مهارکنندة سنتتاز اکسید نیتریک (ACE-I) آنزیم مبدل آنژیوتانسین . 4. باریجه، 5. تمرین استقامتى، 6 ،iNOS . موش به طور تصادفى به شش گروه تقسیم شدند: 1. پایه، 2. شم، 3 iNOS تمرین+ باریجه. گروه هاى 3 تا 6، پنج جلسه در هفته و به مدت هشت هفته، 10 میلى گرم/ کیلوگرم محلول را به صورت زیرصفاقى دریافت کردند. گروه 5 و 6 پروتکل تمرین دویدن استقامتى را روى نوارگردان با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه و به مدت 25 تا 64 دقیقه براى پنج جلسه در هفته به مدت هشت هفته اجرا کردند. گروه 90 میلى گرم/ کیلوگرم محلول باریجه پنج جلسه در هفته با استفاده از گاواژ به مدت هشت هفته و گروه ، 4 و 6 منجر iNOS 2 نیز سالین با شرایط مشابه دریافت کردند. پس از تحلیل آزمایشگاهى و آمارى مشخص شد القاى مشخص شد. به علاوه، ACE-I به ایجاد پرفشارخونى شدکه از طریق کاهش بازدارندة آنزیم مبدل آنژیوتانسین همراه بود. اجراى پروتکل هاى تمرین HS-CRP و (VCAM- پرفشارخونى با افزایش ملکول چسبان عروقى ( 1 شد. با وجود این، به کارگیرى روش iNOS و باریجه فقط باعث مهار آثار زیانبار پرفشار خونى ناشى از القاى ترکیبى (تمرین استقامتى+ باریجه) باعث معکوس سازى این اثر در مقایسه با گروه هاى پایه و شم شد. بر اساس این نتایج، پرفشار خونى با آسیب هاى عروقى همراه است و ترکیبى از فعالیت هاى منظم و مکمل هاى ضداکسایشى گیاهى را مى توان راهبردی غیردارویى در مهار و مقابله با آثار پرفشارخونى مزمن به کار برد.}, keywords_fa = {آنتى اکسیدانت,پرفشارخونى,تمرین استقامتى,حوادث قلبى عروقى,ملکولهاى چسبان}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7564.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7564_f8ea3c1ef51734e6a45214dce35053b9.pdf} } @article { author = {Haghighi, A, H and Yar Ahmadi, H and Rafieepoor, Ali reza}, title = {Effect of Aerobic Training on Serum Visfatin and Some Risk Indices of Metabolic Syndrome in Obese Men}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {45-59}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {Recent studies indicate that visfatin is a newly identified adipocytokine, which increases with obesity and may have potential proinflammatory effects. Since, the relationship between serum visfatin level with metabolic syndrome and aerobic training has not been clearly established. The aim of this study is to investigate the effect of an aerobic training on serum visfatin levels and some risk indices of metabolic syndrome in obese men.Twenty obese males volunteered and were divided randomly into the experimental (n=10) and control (n=10) groups. Aerobic training protocol consisted of 3 sessions per week for 10 weeks. Each training session consisted of one slow running trial with an intensity of 65 to 75 percent of maximal heart rate for a period of 10 minutes. In order to follow the principle of overload, halfa- minute was added to each session, so that, at the last session the running time reached to 25 minutes. Before and after the training period, blood sampling was performed. Data were analyzed using independent t-test. Results showed significant reduction of serum visfatin level, and no signifi-cant difference in insulin resistance index, serum LDL, TC and TG between the control and experimental groups. In addition, aerobic training reduced significantly body mass index, body weight, waist to hip ratio, body fat percent, and increased significantly HDL and maximum oxygen uptake. It can be said that 10 weeks of aerobic training can cause significant reduction of serum visfatin, but these reduction is not associated with improved indicators of metabolic syndrome as insulin resistance and lipid profile}, keywords = {aerobic training,insulin resistance,Metabolic Syndrome,Obesity,Visfatin}, title_fa = {تأثیر تمرینات هوازى بر ویسفاتین سرم و برخى شاخص هاى خطر سندرم سوخت وسازی در مردان چاق}, abstract_fa = {مطالعات اخیر نشان مى دهند ویسفاتین، آدیپوسایتوکین شناخته شدة جدیدی است که با چاقى افزایش مى یابد و ممکن است به طور بالقوه اثر التهاب زایى داشته باشد. از آنجا که ارتباط بین میزان ویسفاتین سرم با سندرم سوخت وسازی و تمرین هوازى به روشنى مشخص نشده است، هدف مطالعة حاضر عبارت است از بررسى تأثیر تمرینات هوازى بر میزان ویسفاتین سرم و برخى شاخص هاى خطر سندرم سوخت وسازی در مردان چاق. بیست مرد چاق داوطلب شدند و به طور تصادفى در دو گروه تجربى (ده نفر) و کنترل (ده نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل انجام تمرینات هوازى به تعداد سه جلسه در هفته و به مدت ده هفته بود. برنامة تمرین هر جلسه شامل دویدن نرم با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و به مدت ده دقیقه بود. براى پیروى از اصل اضافه بار، در هر جلسه نیم دقیقه به زمان دویدن افزوده مى شد تا اینکه در جلسة آخر، زمان دویدن به 25 دقیقه مستقل تحلیل شدند. نتایج t رسید. قبل و بعد از دورة تمرینى، خون گیرى انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون سرم را بین دو گروه کنترل و TG و LDL، TC ، کاهش معنادار ویسفاتین سرم و عدم تغییر مقاومت به انسولین تجربى نشان داد. همچنین، انجام تمرینات هوازى باعث کاهش معنادار شاخص تودة بدن، وزن بدن، نسبت محیط سرم و حداکثر اکسیژن مصرفى شد. مى توان گفت انجام ده HDL کمر به لگن، درصد چربى بدن و افزایش معنادار هفته تمرین هوازى باعث کاهش معنادار ویسفاتین سرم در مردان چاق مى شود، اما این کاهش با بهبود شاخص هاى سندرم سوخت وسازی همچون مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدى همراه نیست.}, keywords_fa = {تمرین هوازى,چاقى,سندرم سوخت وسازی,مقاومت به انسولین,ویسفاتین}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7567.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7567_ca4591da3ee9458a9116e2291d8c16fc.pdf} } @article { author = {Monazzami, Amir Ababs and Rajabi, Hamid and Gharakhanlou, R}, title = {Effect of Aerobic Training on Serum Visfatin and Some Risk Indices of Metabolic Syndrome in Obese Men}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {61-74}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {Recent studies indicate that visfatin is a newly identified adipocytokine, which increases with obesity and may have potential proinflammatory effects. Since, the relationship between serum visfatin level with metabolic syndrome and aerobic training has not been clearly established. The aim of this study is to investigate the effect of an aerobic training on serum visfatin levels and some risk indices of metabolic syndrome in obese men.Twenty obese males volunteered and were divided randomly into the experimental (n=10) and control (n=10) groups. Aerobic training protocol consisted of 3 sessions per week for 10 weeks. Each training session consisted of one slow running trial with an intensity of 65 to 75 percent of maximal heart rate for a period of 10 minutes. In order to follow the principle of overload, halfa- minute was added to each session, so that, at the last session the running time reached to 25 minutes. Before and after the training period, blood sampling was performed. Data were analyzed using independent t-test. Results showed significant reduction of serum visfatin level, and no signifi-cant difference in insulin resistance index, serum LDL, TC and TG between the control and experimental groups. In addition, aerobic training reduced significantly body mass index, body weight, waist to hip ratio, body fat percent, and increased significantly HDL and maximum oxygen uptake. It can be said that 10 weeks of aerobic training can cause significant reduction of serum visfatin, but these reduction is not associated with improved indicators of metabolic syndrome as insulin resistance and lipid profile}, keywords = {aerobic training,insulin resistance,Metabolic Syndrome,Obesity,Visfatin}, title_fa = {تأثیر تمرین استقامتى بر محتوى پروتئینى ه مانتقا لدهندة سدیم ب ىکربنات و مبادل هگر سدیم- هیدروژن در عضلات اسکلتى رت}, abstract_fa = {هدف از مطالعة حاضر عبارت است از تعیین اثر تمرین استقامتى بر میزان محتوى پروتئینى مبادله گر سدیم- هیدروژن و هم انتقال دهندة سدیم بى کربنات در عضلات اسکلتى بازکنندة طویل انگشت شست (تند) و نعلى (کند) 95 گرم انتخاب و به طور تصادفى /7±10/ رت. بیست رت نژاد ویستار نر در سن چهار هفتگى با میانگین وزن 8 20 و به m/min به دو گروه کنترل و تمرینى تقسیم شدند. تمرین استقامتى (دویدن روى نوارگردان با سرعت 30 و به مدت 35 دقیقه در هفتة آخر) به مدت هفت هفته m/min مدت 20 دقیقه و تدریجاً رسیدن به سرعت و (SOL) در گروه هاى تمرینى اعمال شد. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینى، رت ها تشریح و عضلة نعلى با تکنیک NBC و 1 NHE آن ها استخراج شد. میزان محتوى پروتئینى 1 (EDL) بازکنندة طویل انگشت شست چگالى image j و نرم افزار Scanning Densitometric وسترن بلاتینگ انجام گرفت و با استفاده از تکنیک تعیین شد. به منظور تعیین همگنى واریانس گروه ها از آزمون لوین، و برای تعیین NBC و 1 NHE باندهاى 1 مستقل استفاده شد. یافته هاى تحقیق نشان داد محتوى t معنادار بودن تفاوت متغیرها بین گروه هاى تحقیق از آزمون در گروه تمرینى به ترتیب 32 و 31 درصد نسبت به گروه کنترل افزایش EDL در عضلة نعلى و NHE پروتئینى 1 گروه تمرینى نسبت به EDL در عضلة نعلى و NBC همچنین، افزایش محتوى پروتئینى 1 .(P<0/ پیدا کرد ( 05 در مجموع، نتایج تحقیق نشان داد تمرین استقامتى موجب .(P<0/ گروه کنترل به ترتیب 20 و 34 درصد بود ( 05 در گروه تمرینى سالم مى شود. این الگوى بیان محتوى پروتئینى در NHE و 1 NBC افزایش محتوى پروتئینى 1 عضلات اسکلتى مختص تار عضلانى است که از لحاظ سوخت وسازی با یکدیگر متفاوت اند و نوعی سازگارى به منطبق مى سازد. pHi تمرین است که سلول عضلانى خود را با شرایط ویژة تمرین جهت کنترل و تنظیم}, keywords_fa = {اسیدوز,تمرین استقامتى,مبادله گر سدیم- هیدروژن,هم انتقال دهندة سدیم بى کربنات}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7566.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7566_52f94c76bcae800218957e6faba43876.pdf} } @article { author = {Ramzani, Ar and Mahdi Zadeh, A}, title = {The Effect of Consumed Carbohydrate with different Glycemic Index on the Physical Fitness in 15 to 17 years Old Boys}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {75-85}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تأثیر کربوهیدرات مصرفی با شاخص های گلیسمى متفاوت بر عوامل آمادگى بدنى پسران 15 تا 17 ساله}, abstract_fa = {هدف از این پژوهش عبارت است از بررسى تأثیر مصرف کربوهیدرات مصرفی با شاخص گلیسمى متفاوت بر 17 ساله. جامعة آمارى این پژوهش تمامى شصت پسر 15 تا 17 سالة شهرستان - عوامل آمادگى بدنى پسران 15 مشکی نشهر بودند که به صورت تصادفى ساده در سه گروه بیست نفره تقسیم شدند. مشخصات سه گروه به 170 سانت ىمتر، ±6/ 15 سال، قد 92 /22±1/ قرار زیر بود: گروه اول (شاخص گلیسمى زیاد) با میانگین سنى 8 15 ؛ گروه دوم (شاخص گلیسمى متوسط)با میانگین /23±4/ 60 کیلوگرم و درصد چربى بدن 91 /98±9/ وزن 49 59 کیلوگرم و میانگین درصد چربى بدن /01±7/ 169 سانت ىمتر، وزن 89 ±5/ 15 سال، قد 05 /36±1/ سنى 33 168 سانت ىمتر، ±5/ 15 سال، قد 18 /32±1/ 12/45±3/68 ؛ گروه سوم (شاخص گلیسمى کم) با میانگین سنى 40 14 . آزمون عوامل آمادگى بدنى وابسته به /10±4/ 58 کیلوگرم و میانگین درصد چربى بدن 44 /42±8/ وزن 66 سلامتى (بارفیکس، دراز و نشست، دوى 540 متر و انعطا فپذیرى) در دو روز متفاوت انجام شد. آزمودن ىها ابتدا صبحانة مشترک خوردند و سه ساعت بعد آزمو نها انجام شد. پس از دو روز و صرف صبحانه با شاخ صهای متفاوت در هر روز همان آزمو نها تکرار شد. براى همگنى واریان سها از آزمون لوین و برای بررسی توزیع طبیعی براى مقایسه سه گروه و براى بررسى ANOVA از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، از تحلیل واریانس ی کراهة نسخة 16 استفاده شد. یافت هها نشان داد استقامت SPSS تغییرات بین گروهى از آزمون تعقیبى توکى و نر مافزار عضلات شکم پس از خوردن صبحانه با شاخص گلیسمى متوسط و کم نسبت به گروه شاخص گلیسمى زیاد میزان استقامت کمربند شان هاى پس از خوردن صبحانه با شاخص گلیسمى .(P≤0/ تفاوت معنادارى داشت ( 01 استقامت قلبى- تنفسى پس .(P≤0/ متوسط نسبت به گروه با شاخص گلیسمى زیاد تفاوت معنادارى داشت ( 01 از خوردن صبحانه با شاخص گلیسمى متوسط و کم نسبت به گروه با شاخص گلیسمى زیاد تفاوت معنادارى میزان امتیاز آمادگى جسمانى پس از خوردن صبحانه با شاخص گلیسمى کم و متوسط نیز .(P≤0/ داشت ( 01 نسبت به گروه با شاخص گلیسمى زیاد تفاوت معنادارى داشت. ولى بین سه گروه (زیاد، کم، متوسط) در عوامل آمادگی بدنی وابسته به سلامتی با خوردن .(P>0/ انعطا فپذیرى تفاوت معنادارى وجود نداشت ( 01 کربوهیدرات با شاخص گلیسمی کم در این گروه سنى نتایج بهتری به دنبال دارد.}, keywords_fa = {آمادگى جسمانى,شاخص گلیسمى,کربوهیدرات}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7568.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7568_3560ab0a5e872f8d712c2cce42c3be37.pdf} } @article { author = {Ramez, M and Rajabi, H and Norozyan, M}, title = {The Acute Effects of Static and Dynamic Stretching on Running Economy and some of Metabolic Factors of Submaximal Activity in Active Women}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {85-98}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {The purpose of this study was to determine the effects of static and dynamic stretch exercise on running economy and some of metabolic parameters of submaximal activity in active women. 16 active women from physical education college (Mean±SD: age: 23.87±1.62 yr; weight: 57.20±7.84 kg, height: 163.46±6.23 cm, body fat: %23.96±2.70 and Vo2max: 42.15±3.41 ml.kg-1.min-1) participated in this study voluntary. After measurement of Vo2max and LT, the subjects performed two protocols of stretching (static and dynamic) and one protocol without stretching before submaximal activity (treadmill running at 70% Vo2max) in three separate sessions. Respiratory gas exchange was measured by gas analyzer and time constants (τ1, τ2, τ3) were calculated from O2 kinetics graph. Results of Repeated measure ANOVA and LSD tests showed that, steady state oxygen uptake (ml/kg/min) increased significantly after static stretching in comparison with no stretching (P=0.037), but there were no significant difference between dynamic stretching and control (P=0.096) and between dynamic and static stretching (P=0.333). Also, Ventilation increased significantly (P<0.05) after both static and dynamic Stretching. Statistical analysis revealed no significant difference in other variables (CO2, RER, τ1, τ2, τ3) (P>0.05). therefore, The result show that static stretching decreases running economy, so it is suggested that, static stretching not to be performed before submaximal running.}, keywords = {Metabolic Factors,running economy,Static and Dynamic Stretching,Submaximal Activity,Time Constants of O2 kinetic}, title_fa = {اثر حاد کشش ایستا و پویا بر اقتصاد دویدن و برخى عوامل سوخ توسازى فعالیت زیربیشینه در زنان فعال}, abstract_fa = {پژوهش حاضر با هدف بررسى اثر حاد کشش ایستا و پویا بر اقتصاد دویدن و برخى عوامل سوخ توسازى 163/46±6/ 23 سال، قد 23 /87±1/ فعالیت زیربیشینه در شانزده دانشجوى زن رشتة تربیت بدنى با سن 62 42/15±3/ 23 درصد و حداکثر اکسیژن مصرفى 41 /96±2/ 57 کیلوگرم، چربى 70 /20±7/ سانت ىمتر، وزن 84 میل ىلیتر بر کیلوگرم بر دقیقه انجام شد. آزمودن ىها در سه جلسة جداگانه دو پروتکل کشش (ایستا و پویا) و بدون کشش را قبل از فعالیت زیربیشینه انجام دادند (شش دقیقه دویدن روى نوارگردان با شدت 70 ٪ حداکثر اکسیژن مصرفى). تمام متغیرها با گاز انالایزر جم عآورى و نمودار پویایى اکسیژن مصرفى ثبت شد. نتایج آزمون افزایش معنادارى در اکسیژن مصرفى طى فعالیت LSD تحلیل واریانس با انداز ههاى تکرارى و نیز آزمون تعقیبى در حالى که بین کشش پویا و کنترل ،(P=0/ زیربیشینه، بعد از کشش ایستا نسبت به کنترل را نشان داد ( 037 تفاوت معنادارى یافت نشد. تهویه به طور معنادارى در هر (P=0/ و نیز بین کشش ایستا و پویا ( 333 (P=0/096) نسبت به کنترل افزایش داشت، ولى بین کشش ایستا (P=0/ و پویا ( 044 (P=0/ دو وضعیت کشش ایستا ( 028 بین سه وضعیت (VE، Co2 ، RER ،τ1 ،τ2 ،τ در سایر متغیرها نیز ( 3 .(P=0/ و پویا تفاوت معنادار نبود ( 811 به طور کلى، نتایج این پژوهش نشان داد کشش ایستا با افزایش معنادار .(P>0/ تفاوت معنادارى مشاهده نشد ( 05 در اکسیژن مصرفى، باعث کاهش اقتصاد دویدن و در نتیجه اختلال در عملکرد دویدن زیربیشینه م ىشود، ولى کشش پویا بر اقتصاد دویدن اثر منفى ندارد.}, keywords_fa = {}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7570.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7570_5d468e94da4a81db20125613467219df.pdf} } @article { author = {Nazari, M.H, and Jamashidi, A.A. and peeri, M and Sadeghi,, R. and Mahmudi, F}, title = {Assessment of Muscle Strength Imbalance of Ankle, Knee and Hip Joints as one of Important Biomechanical Factors in Predicting of Extremity Lower Sport Injuries among Elite Young Athletes}, journal = {cultural- Social studies of Olympic}, volume = {20}, number = {4}, pages = {99-113}, year = {2013}, publisher = {N.O.C. I.R. Iran}, issn = {2717-4336}, eissn = {2717-4344}, doi = {}, abstract = {The propose of this study was assessment of the muscle strength imbalance of ankle, knee and hip joints as one of the important biomechanical factors in predicting of lower limbs sport injuries among young elite athletes. The number of 45 male of the soccer players, Track & Field and Woshu from Zanjan clubs (mean ± SD; age 17.6 ±2.1 Y, weight 63.3 ± 10.8 Kg, height 172.5 ± 10.3 Cm) were randomly selected. Muscle strength were measured using isotonic machines (DYNAFORCE) and 1RM. Injures were collected by a questionnaire. Result of this study showed the relationship between muscle imbalance selected in ankle, knee and hip joints with muscle injuries were significant (P<0.05). There were significant relationship of the coordination between muscle strength ( ankle plantar flexor/ dorsi flexor), (hip addactor/abdactor),(knee flexor/ extensor) with muscle injuries in dominant - nondominant legs (P<0.05).In conclusion that, reciprocal and bilateral muscleStretching. Statistical analysis revealed no significant difference in other variables (CO2, RER, τ1, τ2, τ3) (P>0.05). therefore, The result show that static stretching decreases running economy, so it is suggested that, static stretching not to be performed before submaximal running. Keywords:}, keywords = {Metabolic Factors,running economy,Static and Dynamic Stretching,Submaximal Activity,Time Constants of O2 kinetic}, title_fa = {ارزیابى عدم تعادل قدرت عضلات اطراف مفاصل مچ پا، زانو و لگن، از پارامترهاى بیومکانیکى مهم در پیشگویى آسی بهاى عضلانى اندام تحتانى ورزشکاران نخبة جوان}, abstract_fa = {پژوهش حاضر با هدف ارزیابى عدم تعادل قدرت عضلات اطراف مفاصل مچ پا، زانو و لگن از پارامترهاى بیومکانیکى مهم در پیشگویى آسی بهاى عضلانى اندام تحتانى ورزشکاران نخبة جوان انجام شد. بدین منظور، 45 17 سال و وزن /6±2/ ورزشکار مرد باشگاهى رشت ههاى فوتبال، دوومیدانى، و ووشوی شهر زنجان با دامنة سنى 1 172 سانت ىمتر، به صورت تصادفى انتخاب شدند. انداز هگیر ىهاى قدرت /5±10/ 63/3±10/8 کیلوگرم و قد 3 عضلانى با دستگا ههاى بدنسازى ب هروش ایزوتونیک و با فرمول یک تکرار بیشینه صورت گرفت. براى شناسایى و ثبت میزان آسی بهاى احتمالى، از پرسشنامة استاندارد و براى تجزیه و تحلیل داد هها از آزمون تى مستقل و آزمون استفاده شد .نتایج تجزیه و تحلیل داد هها SPSS همبستگى اسپیرمن، همچنین از نر مافزارهاى اکسل 2007 و 18 نشان داد بین عدم تعادل قدرت عضلات موافق در مفاصل مچ پا، زانو و ران با شیوع آسی بهاى عضلانى مربوط همچنین، بین نسبت هماهنگى قدرت عضلات مخالف (در هر مفصل) با .(P<0/ رابطة معنادارى وجود دارد ( 05 در کل، با توجه به یافت ههاى پژوهش .(P<0/ شیوع آسی بهاى عضلانى مربوط رابطة معنادارى وجود داشت ( 05 م ىتوان نتیج هگیرى کرد عدم تعادل قدرت عضلانى در عضلات قرینه و عضلات مخالف درگیر در مفاصل مچ پا، زانو و لگن از ریس کفاکتورهاى مهم پیشگو در بروز آسی بهاى عضلانى ورزشکاران باشگاهى جوان است و متخصصان امر باید براى پیشگیرى از آسی بهاى عضلانى در عضلات مذکور، قبل از شروع مسابقات به ایجاد تعادل قدرت گرو ههاى عضلانى توجه ویژه نمایند.}, keywords_fa = {اندام تحتانى,ایزوتونیک,آسیب عضلانى,عدم تعادل عضلانى,عضلات مخالف,عضلات موافق,ورزشکار نخبة جوان}, url = {https://www.olympic-journal.ir/article_7583.html}, eprint = {https://www.olympic-journal.ir/article_7583_2d6a2761a1d1fc5c4e87f7f83de64eaa.pdf} }